SF : AH Yeah ~ [MARKBAM] 18+,20+,25+

SF :: AH YEAH ~





COUPLE :: MARKBAM







RATE :: 18+,20+,และ25+ (ตามใจไรท์เตอร์ เพราะมันเป็นฟิคที่คิดได้จากความจังไรแมนนนนน5555555555)
ปล.สั้นไปขออภัยด้วยนะคะ เพราะมันเป็นช็อทฟิคไง อิอิ><




















ทำไมเธอถึงไม่เข้าใจ?





เธอส่งยิ้มเบาๆมารบกวนชั้น





ทำกับชั้นเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ..







     สายตาคมจ้องแผ่นหลังบางในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงรัดรูปต้องบอกเลยว่ารัดรูปของแท้จริงๆ เค้าถึงไม่สามารถจะหยุดสายตาที่แสนจะหื่นกระหายไปไหนได้ถ้าไม่ติดว่าที่นี่คือที่ทำงาน ห้องที่เค้ายืนอยู่กับร่างเล็กตรงหน้านี้ก็เป็นห้องถ่ายเอกสารใครจะเข้าจะออกตอนไหนก็ไม่รู้ป่านนี้คงจับกดคาที่ไปนานแล้ว...









"วันนี้ทำงานหนักหน่อยนะ" เสียงจากร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างหลังทักมา รอยยิ้มมุมปากอิ่มเผยออกทันที







"อ่า~...เย่" ร่างเล็กตอบกลับเป็นศัพท์อังกฤษสั้นๆ ทั้งๆที่อยากให้ร่างสูงเปิดประเด็นหลักแต่ก็ไม่ยอมปริปากออกมาซักที ปากแข็งเป็นบ้า...







"แบมกินข้าวมายัง?" อีกคนก็ยังถามอะไรเรื่อยเปื่อยเหมือนเดิม





"กินแล้ว พี่มาร์คล่ะกินยัง?" ถามกลับแล้วหันไปมองคนข้างหลัง





"อ่า...กินแล้ว" จบบทสนทนาแค่นั้น แบมแบมหันกลับมาที่เครื่องถ่ายเอกสารของตนเองเหมือนเดิม ขัดใจนิดๆหน่อยๆแต่เค้าก็ไม่ยอมปริปากถามอีกอยู่ดี







ทำไมชอบอ้อมค้อมจะจีบกันก็จีบเลยสิว่ะรออยู่นะไอ้พี่มาร์คคนโง่!









ห้องถ่ายเอกสารยังคงเงียบเหมือนเดิม แบมแบมกัดปากล่างเบาๆอย่างใช้ความคิดก่อนจะมองไปที่เครื่องถ่ายเอกสารแล้วยิ้มออกมาเบาๆกับความคิดของตน เอกสารต่างๆนานาถูกรวบไปเก็บไว้ที่โต๊ะวางแฟ้มงานข้างๆร่างเล็กเหลือไว้เพียงกระดาษเอสี่เปล่าๆสำหรับใช้งานในเครื่องถ่ายเอกสาร มือบางค้ำกับตัวเครื่องอย่างมั่นคงก่อนจะออกกำลังกระโดดขึ้นนั่งบนเครื่องถ่ายเอกสารแล้วหันหน้าไปทางมาร์คที่จ้องมองการกระทำของเค้าอย่างอึ้งๆ









"ผมจะไม่ตอบคำถามพวกนั้นแล้ว คำถามพื้นๆของพี่มาร์ค มันน่าเบื่อ" แบมแบมว่าแล้วเลียริมฝีปากด้านบนพลางเสยผมสีบลอนด์ขึ้นอย่างยั่วเย้าอีกฝ่าย มาร์คมองการกระทำของร่างเล็กแล้วแทบจะล้มพับจับไข้
ยั่วแบบนี้คงรู้สินะในสิ่งที่เค้าต้องการ แต่รำคาญที่เค้าเล่นตัว









     เมื่อเห็นร่างสูงยังคงยืนนิ่งอยู่กับที่ แบมแบมเลยจับเข้าที่ขอบกางเกงรัดรูปสีดำก่อนจะกระดกสะโพกหน่อยแล้วถอดร่นกางเกงลงไปจนถึงหัวเข่า ตาคมเบิกกว้างกับภาพที่เห็น ร่างอรชรอ้อนแอ้นที่มีเรียวขาสวยแถมกางเกงในตัวน้อยดันเป็นแบบทีแบล็ค!!! แต่ขาเจ้ากรรมกลับยกขึ้นมาไขว้หนีบปิดบางสิ่งกลางลำตัวเพื่อไม่ให้ร่างสูงเห็น






อย่าเสียเวลาไปทั้งวันมานี่เร็วๆเข้า





มานี่ เธอน่ะรีบมาสิ...
















"แบม...แบมทำอะไรน่ะเดี๋ยวใครเข้ามาแล้วจะทำไง"







"ก็ปล่อยไปสิ พี่มาร์ค.....เราอุตสาห์ได้อยู่ด้วยกันสองคนแล้ว ทำไมไม่ยอมทำอะไรซักอย่างเลยล่ะ หื้ม?" ร่างเล็กเอ่ยถามมาร์คที่ยืนน้ำลายแทบจะไหล มือบางเลื่อนไปกดปุ่มเริ่มทำงานของเครื่องถ่ายเอกสารก่อนที่แสงสีเขียวจากตัวเครื่องจะฉายขึ้นมาจากที่ๆแบมแบมนั่งอยู่ กระดาษถ่ายเอกสารที่ถ่ายเสร็จแล้วถูกนำออกมาจากตัวเครื่อง ภาพที่ได้ออกมาเล่นเอาซะมาร์คกำมือแน่น





ภาพก้อนเนื้อเปลื่อยเปล่าทั้งสองข้างกับสายกางเกงในทีแบล็ค เป็นภาพที่มาร์คอยากได้กลับบ้านมากกว่าเอกสารการประชุมที่เค้าเอามาถ่ายซะอีก!!





     เห็นแล้วมือไม้สั่นไปหมด มาร์คมองไปที่กระจกเล็กๆที่ประตูแล้วเดินไปปิดป้ายเอาไว้ว่า'ห้องถ่ายเอกสารปิดทำการ' พลางกดล็อกประตูอย่างแน่นหนา ใบหน้าหล่อหันกลับมายิ้มแห้งๆให้กับคนน่ารักที่นั่งเปลือยท่อนล่างอยู่บนเครื่องถ่ายเอกสาร









"เดี๋ยวมีคนมาเห็นแล้วเค้าจะตกใจกันหมด"



โธ่ พี่มาร์คคงคิดว่าเค้าโง่นักหรอที่จะไม่รู้ว่ามาร์คกำลังคิดอะไรลามกๆอยู่...







     ถึงจะแอบนึกอคติแต่ในใจกับกระหยิ่มขึ้นมา แบมแบมมองมาร์คด้วยสายตาเชิญชวนพูดง่ายๆเลยก็คืออ่อยแล้วที่อ่อยไม่ใช่เพราะเกิดอารมณ์แล้วอยากหาที่ระบายแต่เค้ารู้ รู้ว่ามาร์คแอบมองเค้าแอบชอบเค้ามานานแล้ว แบมแบมเองก็รอให้อีกฝ่ายเข้ามาจีบแต่มาร์คกลับไม่เคยเข้าหากันตรงๆซักที เวลาเดินสวนกันมาร์คก็ทักแล้วถามด้วยคำถามเดิมๆว่า





'มาคนเดียวหรอ?'





'กินไรยัง?'





'ทำไรอยู่?'







     คำถามที่เค้าเบื่อ ยอมรับว่าอยากตอบแค่เค้าก็อยากเล่นตัวหน่อยอยากให้มาร์ครุกมากกว่านี้...เหมือนกับที่เค้ากล้าถอดกางเกงล่อขนาดนี้ไง








ทำในสิ่งที่เธอพูดเถอะ ถ้ามันทำให้ชั้นสบายใจ







ก่อนที่ช่วงเวลานี้จะผ่านไป














"ไม่คิดจะทำ..อะไรๆ....หน่อยหรอ?" แบมแบมถามพลางเล่นหูเล่นตาใส่มาร์ค ร่างสูงยิ้มมุมปากอย่างชอบใจก่อนจะค่อยๆเดินเข้าไปหาแบมแบม มือหนาค่อมค้ำร่างเล็กไว้ จมูกคมสันกับจมูกโด่งรั้นแทบจะชนกัน ตาสบตาแบบไม่เขินกันเลยซักนิดแม้เหมือนมาร์คจะตัวสั่นๆก็ตาม









"แล้วแบมอยากให้พี่ทำอะไรๆแบบไหนดีล่ะหื้ม?"







"ก็แบบ.........ตามใจที่พี่มาร์คอยากทำเลยครับ....อะไรที่พี่มาร์คปิดเอาไว้ก็เปิดมันออกมาให้หมด" ว่าพลางมือเล็กลูบไปมาที่ไหล่กว้าง ใบหน้าหวานแสนจะขี้เล่นเอียงหน่อยๆก่อนที่มาร์คจะกระแทกริมฝีปากเข้าหาอย่างรุนแรง







     เสียงดูดปากดังก้องไปทั่วห้องถ่ายเอกสาร ร่างสองร่างกำลังเบียดกันไปมาไม่เกรงใจเครื่องถ่ายเอกสารตัวแพงเลยซักนิด ขาเรียวเกี่ยวเอวสอบเข้ามาให้แนบเนื้อหนังกันมากยิ่งขึ้น ริมฝีปากของร่างสูงบดขยี้เสมือนจะทำให้ปากของอีกคนกลายเป็นเนื้อเดียวกัน ลิ้นฉ่ำเรียวเกี่ยวกันไปมาจนลมหายใจติดขัดกันทั้งคู่







"อึก...อุ่ก...อื้อออ" ครางด้วยหายใจไม่ออก แบมแบมใช้มือจิกเข้าที่ผมบลอนด์ของมาร์คอย่างทรมาน ในที่สุดมาร์คก็ยอมถอนปากออกมา ใยน้ำสีใสยืดไปตามริมฝีปากหนา ตาสบกันแล้วยิ้มออกมาก่อนที่มาร์คจะพุ่งเข้าหาอีกครั้ง จุดมุ่งหมายของเค้าคือซอกคอของอีกคน แบมแบมกอดรัดร่างสูงไว้พลางเชิดหน้าแล้วเอียงไปตามที่อีกคนไล่ขบเม้ม มือเล็กจับเข้าที่กระดุมเสื้อเชิ้ตของมาร์ค นิ้วเรียวปลดแกะกระดุมออกอย่างรวดเร็ว เสียงครางเพราะความเสียวยังคงออกมาเรื่อยๆจนเสื้อเชิ้ตของมาร์คลงไปกองกับพื้น







"เร็วจริงน๊า แบมแบมเนี่ย" มาร์คเอ่ยแล้วจับเข้าที่เสื้อของร่างเล็กบ้างก่อนจะออกแรงฉีกมันออกจนกระดุมกระจัดกระจายไปคนละที่คนละทาง







"พี่มาร์ค!...แล้วแบมจะใส่อะไรล่ะ?!" แบมแบมตาโตเพราะเสื้อขาดกระจุยแต่มาร์คกลับไม่ใส่ใจอะไรมากแล้วก้มลงดูดผิวนุ่มต่อไป







"อ๊ะ!...อื้อ..พี่มาร์คอ่า!" แบมแบมขึ้นเสียงขัดใจหน่อยๆแต่ก็พูดปนครางจนร่างสูงยิ้มมุมปากออกมา 











       ริมฝีปากดูดผิวเนื้อตั้งแต่ไหล่บางลงมาเรื่อยๆจนใกล้ถึงยอดอกทั้งสองของอีกฝ่าย ร่างเล็กยิ่งดิ้นเร่าห่อตัวเข้าไปใหญ่ ตาคมช้อนมองเสี้ยวหน้าหวานจากด้านล่าง ตากลมเองก็หลุบมองใบหน้าหล่อที่กำลังยุ่งอยู่กับอกบางของเค้า มาร์คยิ้มมุมปากให้ก่อนลิ้นเรียวจะแตะเข้าที่ยอดอกด้านซ้ายของร่างเล็กแล้วครอบปากดูดกลืนมันส่งเสียงฉ่ำแฉะออกมาอย่างน่าอาย










"อ๊าาา!...อ๊ะ อ๊ะ" แบมแบมส่งเสียงร้องออกมาแล้วตะปบมือเข้ากับไหล่หนา จิกเล็บลงบนเนื้อกล้ามของมาร์คจนเกิดรอยแดงตามมา









     เมื่อดูดกลืนจนพอใจปากหนาก็เคลื่อนที่ทำงานอีกครั้ง ลิ้นหนาลากลงมาจนถึงท้องน้อย มือหนาเลื่อนขึ้นตามขาเรียวบีบเข้าที่ขาอ่อนแล้วไล่ขึ้นมาจนถึงแก่นกลางกายเล็ก ฝ่ามือมาร์คกดลงนวดคลึงมันเป็นวงกลมเบาๆ เอวคอดบางบิดไปมาแทบจะผิดรูป ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงจัดพลางเอนพิงกับผนังสีขาวอย่างอ่อนยวบ ปากอิ่มเต็มไปด้วยน้ำสีใสกรีดร้องออกมาต่อเนื่อง ร่างของแบมแบมกลายเป็นตุ๊กตาที่ถูกบังคับให้เคลื่อนอย่างเต็มใจให้มาร์คไปเรียบร้อยแล้ว









"อ๊าา..พี่..พี่มาร์ค~..เข้ามาสิ..อ๊ะ..เข้ามา" แบมแบมร้องขอพลางส่งสายตาเว้าวอนให้ร่างสูง มาร์คเงยหน้าขึ้นจากท้องน้อยพร้อมฉีกยิ้มกว้างจนเห็นฟันครบทุกซี่ รอยยิ้มละลายจากร่างสูงทำให้แบมแบมกัดปากอย่างเขินอาย







"เจ็บแล้วอย่าโวยวายก็แล้วกัน" มาร์คว่าแล้วยืดตัวขึ้นเต็มความสูง วงแขนหนารวบกอดร่างเล็กมาวางไว้โต๊ะทำงานอย่างง่ายดาย แบมแบมนอนราบลงกับโต๊ะตัวใหญ่ด้วยแผ่นหลังกึ่งเปลือยเพราะเสื้อเชิ้ตทำงานยังคงคาอยู่ที่หัวไหล่มน มาร์คจับขาเล็กเรียวทั้งสองข้างมาตั้งฉากบนโต๊ะแล้วแยกออกกว้างเสียจนสายทีแบล็คแทบจะขาดออกจากกัน มือหนารูดซิบกางเกงตัวเองแล้วล้วงเข้าไปภายเพื่อควักความเป็นชายของตัวเองออกมา แบมแบมมองตามมือนั้นอย่างใจจดใจจ่อ พอมาร์คจับแก่นกายออกมาสู่ภายนอกกางเกงได้ ร่างเล็กถึงกับเลียกลีบปากอย่างชอบใจ นิ้วเรียวเกี่ยวสายผ้าเส้นเล็กที่ปิดกั้นช่องทางฉ่ำไว้ก่อนจะใช้ปลายมนเข้าจ่อหน้าช่องแทน ร่างเล็กสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อมีความรู้สึกว่าหัวแก่นกายกำลังจะสอดใส่เข้ามา









"อ๊าาาาา~..ซี๊ดด..อ๊ะ!" แบมแบมโก่งหลังขึ้นจนไม่ติดกับพื้นโต๊ะ มือหนาจับสะโพกมนไว้มั่น แล้วขยับเป็นจังหวะเชื่องช้าเพื่อทำความคุ้นชินกับช่องทางเสียก่อน สะโพกสอบสอดใส่หนักหน่วงจนร่างเล็กขยับไปตามจังหวะช้าๆก่อนจะค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นจังหวะรวดเร็วตามใจมาร์คที่เป็นคนคุมเกมส์









"อ๊ะๆๆ...อ๊า..อื้อออ" กลีบปากบางเริ่มแดงเพราะถูกกัดบ่อย แบมแบมเสียวไปทั้งร่างตามการสอดใส่ มือเล็กกวาดไปทั่วพอจับกระดาษได้ก็ขย้ำมันจนยับยู่ยี่ เสียงหอบหายใจด้วยความหื่นกระหายจากมาร์คดังมาก็ยิ่งทำให้แบมแบมขนลุกไปทั้งตัว









สิ่งใดที่เธอยังไม่มี











เธอก็ขอชั้นมาได้เลย













     แบมแบมถูกจับอ้าขาเรียวให้กว้างขึ้นยิ่งกว่าเดิม เสียงสอดใส่แสนชื้นแฉะดังกับเนื้อกระทบเนื้อดังเหมือนจะไม่อายใคร  ร่างเล็กเกร็งไปทั้งตัวถึงขั้วหัวใจร้องครางกระเส่าตามใจอยาก ร่างสูงยังคงอัดสะโพกเข้าหาอย่างไม่ลดละจนก่อนจะรู้สึกได้ว่าตนกำลังใกล้เสร็จมือหนาเลยเลื่อนจากจับสะโพกบางมาสาวแก่นกายของอีกคนแทน









"เร็ว...อ้ะ..อ๊ะ..เร็วอีกพี่มาร์ค~" แบมแบมออดอ้อนเสียจนมาร์คแอบเลียปากด้วยความเจ้าเล่ห์และถูกใจ







"อ่าา..แบมแบม.." ครางต่ำออกมาเมื่อเริ่มความเร็วมากยิ่งขึ้น มือก็ชักแก่นกายอีกคนอย่างเร่งรีบจนสุดทางน้ำสีขาวขุ่นก็พุ่งทะลักออกมาจากแก่นกายเล็ก ช่องทางอุ่นเองก็มีน้ำสีเดียวกันไหลย้อยออกมา ทุกอย่างเริ่มลดระดับลงจนเหลือแต่ความเงียบและเสียงหอบหายใจ







"ไง...มีแรงเดินออกไปรึเปล่า?หรือต้องให้อุ้ม?"







"แล้วแต่พี่มาร์คจะคิดเลยครับ" แบมแบมยิ้มหวานให้คนด้านบน ถึงปากจะบอกตามใจอีกคนแต่ขาเรียวสวยกลับออกแรงกอดรัดเอวสอบเข้าหาอีกครั้งจนแก่นที่คาอยู่ในช่องทางของตนกระแทกเข้ามาภายในอีกครั้ง







"สงสัยคงยังไม่ถึงเวลาออกจากห้องสินะ" มาร์คยิ้มแพรวอย่างรู้นัยแล้วเริ่มจังหวะกิจกรรมอีกครั้ง...







ก่อนที่เธอจะไม่มีโอกาศ









บอกชั้นมาก่อนที่ชั้นจะเบื่อเธอ









     เวลาล่วงเลยผ่านไปจนใกล้จะบ่ายมาร์คกับแบมแบมถึงจะออกมาจากห้องถ่ายเอกสารได้เพราะต้องนั่งหาเสื้อใหม่ให้แบมแบมจนสุดท้ายมาร์คเลยสละเสื้อตนให้แล้วเค้าใส่แค่เสี้อแขนกุดแทน พอหมดปัญหาเสื้อผ้าร่างเล็กเดินแยกจากอีกคนทันทีที่ออกพ้นประตูบานขาว







"วันนี้...จะกลับบ้านคนเดียวอีกรึเปล่า?" ร่างสูงถามในขณะที่มองแบมแบมกำลังจะเดินห่างออกไปไกล ใบหน้าเล็กหันมาแล้วเบ้ปากใส่มาร์ค เค้าผงะเล็กน้อยกับท่าทางของแบมแบม







"พี่มาร์คขี้ขลาด!..คนเค้าเล่นตัวหน่อยก็แทนที่จะพูดตรงๆใส่กันทำไมยังมาอ้อมค้อมอยู่ได้!แบมจะเบื่อพี่มาร์คแล้วนะ!" ร่างเล็กกระแทกเสียงอยากไม่พอใจ







แค่บอกชอบหรือไม่ก็ขอเป็นแฟนกันแค่นี้ยังไม่กล้า?ทีตอนเอายังไม่เห็นขี้ขลาดแบบนี้เลย เชอะ!!









"จะให้พี่บอกอะไรล่ะ?" ยังใสซื่ออีกไอ้มาร์ค!! แบมแบมมองไปรอบๆที่ทำงานก็เห็นคนเริ่มมองมาทางเค้า แบมแบมเลยตัดสินใจสะบัดบ็อบใส่แล้วเดินหนีมาซะ มาร์คเห็นแบบนั้นก็ยิ่งเหวอเข้าไปใหญ่ เค้าออกตัววิ่งตามอีกคนด้วยความสงสัยจนสุดท้ายก็ตามกันทันในขณะที่แบมแบมกำลังกดลิฟต์อยู่



"แบมแบม! โกรธพี่ล่ะ?กลัวพี่ฟันแล้วทิ้งหรอ?ไม่ต้องห่วงนะพี่ไม่ทิ้งใครแน่นอนโดนเฉพาะ........แบม"







"แบมไม่กลัวพี่ทิ้งแบมหรอก เพราะแบมรู้ว่าพี่มาร์คไม่กล้าทำแน่ๆ"



"แล้วเราโกรธอะไร?" มาร์คยังบื้ออยู่เหมือนเดิมจนแบมแบมกลอกตาไปมาอย่างเซ็งจิตใจ โธ่ พี่ต้วน..ไอ้พี่ต้วนโง่...ไอ้ควายยยยยยยย! 












"พี่มาร์คชอบแบมทำไมไม่ขอคบซักทีเล่า!!รอนานแล้วนะเว้ยยย!!ได้ก็ได้กันแล้วยังจะลีลาอีกวุ้ย!" แบมแบมสบถเสียงดังลั่นทางเดินจนมาร์คมองซ้ายขวาหน้าหลัง ก่อนที่ร่างสูงจะหันมามองหน้าหวานของอีกคนด้วยสายตากรุ่มกริ่มหน่อยๆ







"แค่นี้เอง..." มาร์คยิ้มกว้างให้แล้วยื่นใบหน้าหล่อเข้าใกล้กันจนสัมผัสลมหายใจกันได้ ริมฝีปากหนาประทับลงบนกลีบปากแดงนั่นอย่างหมั่นเขี้ยวแล้วบดขยี้เบาๆแต่ไม่มีการล้วงล้ำภายในเลยซักนิด มันเป็นจูบแบบเด็กๆใสๆที่เค้าทำกันต้องแสดงความรักไง















       เสียงลิฟต์เปิดพร้อมกับประตูลิฟต์ที่เคลื่อนแยกออกจากกันตากลมเหลือบมองผู้คนในลิฟต์ที่กำลังจะเดินออกมาแต่ชะงักกันแทบจะล้มกลับเข้าลิฟต์เป็นแถบๆจึงทำให้แบมแบมรีบผละตัวออกจากมาร์คอย่างฉับพลัน พนักงานบริษัทเกือบสิบยังคงอยู่ในลิฟต์ไม่มีใครเคลื่อนตัวออกเลยซักนิด มาร์คกระตุกยิ้มปากแล้วจับไหล่บางให้หันตัวเข้าหาตนก่อนจะเอ่ยคำพูดบางคำที่ทำให้คนทั้งลิฟต์หูตาหน้าแดงกันไปหมดรวมถึงแบมแบมด้วย









"พี่มาร์ครักแบมแบมนะ....เป็นเมียพี่เถอะนะ" อายจนไม่รู้จะเอาหน้าย้ายไปไว้บนคอใครแล้ว เหล่าพนักงานสาวแอบกรีดร้องเขินแทนแบมแบมกันยกใหญ่ แบมแบมยิ้มจนแก้มยุ้ยหน้าหยิกแทบจะปริออกมา ตากลมช้อนมองร่างสูงด้วยความสุขบวกกับปริ่มแรง









เค้ารอมานานแล้ว..รอให้มาร์คพูดประโยคนี้......


























"Ah Yeah~~~♥"


















Finland ดินแดนแห่งการมโน-,.-










#หมีพูห์เน่าของบาบิ:B

CUT NC หลอก ครั้งที่ 10

"แต่คุณมาร์คครับ...."

"ชู่ว....เงียบปากซะ" มาร์คชู่วปากแล้วทาบริมฝีปากนุ่มลงมาที่ปากสีชมพูของแบมแบม ดูดดุนจนเกิดเสียงจ๊วบจ๊าบขึ้น ร่างเล็กโอนอ่อนตามอีกคนเหมือนต้นหญ้าที่แสนจะบอบบางลู่ไปตามลมพายุที่พัดมา มือเล็กเปลี่ยนจากดันไหล่หนามาบีบคลึงไปมาระบายความวูบวามในตัว...

มันเป็นครั้งแรกที่แบมแบมยินยอมและมาร์คอ่อนโยน

     มือหนาเริ่มอยู่ไม่สุขลูบไล้คลำร่างผอมบางตรงหน้าอย่างเกิดอารมณ์ก่อนจะตัดสินใจรวบร่างเล็กมานั่งบนตักเค้าที่ฝั่งคนขับ ไม่รอช้ามาร์คใช้มือที่ว่างอยู่ข้างหนึ่งจับคอเสื้อยืดตัวบางให้แหวกลงจนถึงไหล่มน พอเห็นเนื้อนิ่มตรงหน้าร่างสูงก็รีบก้มลงใช้ลิ้นกวาดลากไล้ไปทั่วตั้งแต่ซอกคอเนียน ไหปลาร้าสวย ตลอดจนหัวไหล่บางที่พอโดนริมฝีปากจากร่างสูงขบเม้มจนเกิดรอยแดงหน่อยร่างเล็กทั้งร่างก็สะดุ้งโหยงด้วยความเสียว มาร์คถอนปากออกจากการโลมเลียแล้วเงยใบหน้าหล่อเหลาขึ้นมองแบมแบม ตากลมใสช้อนมองมาร์คด้วยดวงตาที่เริ่มมีน้ำชุ่มแต่ไม่มีบทสนทนาใดๆเกิดขึ้นเมื่อสายตาของทั้งสองคนสบกันมันเหมือนมีแม่เหล็กอะไรบางอย่างดึงเค้าเข้าหากัน

เหมือนแม่เหล็กคนละขั้วแต่กลับเข้าหากันได้ดี...

     มือหนาโน้มคอเล็กลงมาเพื่อประกบจูบอีกครามืออีกข้างก็ลูบเข้าไปในเสื้อยืดก่อนจะจับเข้าที่ขอบกางเกงแล้วดึงรูดรั้งให้มันออกมาจากสะโพกมน แบมแบมสะดุ้งแล้วถอนริมฝีปากออกมาด้วยความตกใจ ตากลมมองมาร์คด้วยสายตาสั่นเครือ  มือเล็กจับเข้าที่ไหล่หนาแล้วบีบเพราะความกลัว

กลัวว่าจะมีใครมาเห็นเข้า...

"ถ้า...ถ้ามีใครมาเห็นล่ะครับคุณมาร์ค"

"ไม่รู้" มาร์คตอบปัดแล้วหันไปสนใจกับกางเกงของอีกคนต่อ พอดึงมาได้จนถึงหน้าตักเล็กมือหนาก็ละออกแล้วเลื่อนไปที่ช่องทางด้านหลังแทน

"อื้อออ.."แบมแบมร้องครางทันทีเมื่อนิ้วเรียวลูบวนไปมาที่ปากทางสีหวาน ฟันขาวกัดที่ริมฝีปากอย่างอดกลั้นหน้าท้องหดเกร็งจนเจ็บปวดแต่ทว่ามันเจ็บมากกว่าทุกครั้งมที่ผ่านมา

     มาร์คเลียปากอย่างเจ้าเล่ห์ นิ้วเรียวของเค้าค่อยเปลี่ยนจากการลูบวนเป็นสอดใส่เข้าไปในช่องทางของคนด้านบนแทน

"อ๊า!..อึก..อื้อ.." เสียงเล็กออกมาด้วยความเจ็บ มาร์คยิ่งหอบหายใจหนักเมื่อเห็นสีหน้าหวาดเสียวของอีกคน ดวงตาคมหลับพริ้มปิดสนิทริมฝีปากเปิดอ้ารับอากาศเข้าไป คิ้วเรียวขมวดเพราะความตึงเครียดจากช่องทางด้านหลัง ใบหน้าขึ้นสีระเรื่อด้วยแรงอารมณ์ มาร์คเห็นอย่างนั้นพลันนิ้วทั้งสองของตนก็กระแทกเข้าช่องทางด้วยความรุนแรง

"อ๊ะ!..คุณมาร์ค..." น้ำเสียงเอื่อยๆร้องด้วยความเจ็บปนเสียว ข้างในตัวเผลอตอดรัดนิ้วเรียวแน่นขึ้นจนร่างสูงอดครางต่ำในลำคอไม่ได้

"ฮึ่ม...รัดเกิน" นิ้วเรียวยังคงคาอยู่ข้างในตัวร่างเล็กพร้อมกับหมุนควงไปมาจนสะโพกไม่อยู่กับที่ลอยหวืดขึ้นมาตามใจของตัวเอง

"อ๊าาาาา..อ๊ะ" ปากบางครางหนักเข้าไปใหญ่ มาร์คหายใจแรงพร้อมกับดึงนิ้วออกทันที แบมแบมสะดุ้งเล็กน้อยเพราะรู้สึกโหวงๆที่ด้านหลังแล้วมองร่างสูงที่ตนคร่อมอยู่ด้วยดวงตาช่ำน้ำที่รี่ลง

"ทำไมนอกจากชอบทำตัวใสๆแล้วทำไมยังชอบอ่อยจังนะ"

"ผมเปล่านะ...ผมไม่ได้อ่อยนะ...อุ่ก!" ยังๆไม่ทันทีจะพูดจบนิ้วเรียวที่พึ่งถอนออกมาจากช่องทางด้านหลังก็ถูกใส่เข้ามาในปากเล็กแล้วควานน้ำหวานไปมาทั่วปาก แบมแบมหลับตาปี๋ด้วยความไม่เคยชินแต่ก็เผลอดูดนิ้วเรียวของอีกฝ่ายอย่างเผลอไผล น้ำสีใสไหลที่มุมปากลงมาจนถึงลำคอเนียน ตาคมมองน้ำลายหยดนั้นแล้วยื่นใบหน้าไปที่ซอกคอของอีกคน พร้อมกับส่งลิ้นไปเลียน้ำสีใสก่อนจะไล่เลียตั้งแต่โคนคอขึ้นมาเรื่อยๆจนถึงปลายคางมน

"โอ๊ะ..อึก...อื้มมม" เพียงไม่นานนิ้วเรียวก็ออกจากปากเล็กไป มาร์คยิ้มมุมปาก มือหนาจับมือเล็กของแบมแบมให้มาสัมผัมที่แกนกลางกายของตนที่โป่งนูนพองอยู่ในกางเกง

"เอามัน..ออกมาทีมือชั้นเลอะอยู่" พูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์จนแบมแบมประหม่า เค้าค่อยๆรูดซิบกางเกงของมาร์คช้าๆด้วยใจสั่นเครื่อ มือเรียวของเค้าก็สั่นตาม พอรูดซิบจนสุดทางตากลมสะท้อนเห็นอันเดอน์แวร์สีน้ำเงินเข้มอยู่ภายในมันโป่งคับพองจนน่ากลัว ปากอิ่มเม้มเข้าหากันมาร์คมองอีกคนด้วยความสนุกเมื่อเห็นว่าแบมแบมกำลังประหม่าหนัก

"รีบๆเอาออกมาสิ อยากจะตายอยู่แล้ว"

"คุณมาร์คก็..." แบมแบมแอบมองค้อนนิดหน่อยแต่ก็ต้องยอมอีกคน มือบางสั่นเทาลูบๆคลำๆไปที่อันเดอน์แวร์แล้วล้วงเข้าไปข้างใน ใจเต้นแทบจะไปเป็นจังหวะมันเหมือนจะระเบิดออกมาเสียให้ได้ มาร์ดกัดปากนิดๆเมื่อสัมผัสได้ถึงไออุ่นจากมือเล็กที่กอบกุมความเป็นชายของเค้าอยู่ก่อนจะรู้สึกเย็นหวาบเมื่อแก่นกายถูกเอาออกมาจากอันเดอน์แวร์

"และ...แล้วทำยังไงต่อล่ะ...ครับ?" แบมแบมถามเสียงสั่น มาร์คเลียริมฝีปากไม่ตอบร่างเล็กแต่เอานิ้วที่ชุ่มไปด้วยน้ำสีใสมาลูบชะโลมไปที่แก่นกายของตนพลางรูดขึ้นลงปลุกปั่นอารมณ์ของตนไปด้วย

"ยกสะโพกขึ้นซิ" คำสั่งของมาร์คทำให้แบมแบมยกตัวขึ้นช้าๆโดยใช้มือค้ำกับไหล่ของร่างสูงไว้ มาร์คจับแก่นกายจ่อเข้ากับปากทางด้านหลัง เสียงลมหายใจหอบของมาร์คทำให้แบมแบมขนลุกไปทั่วตัว

"กดสะโพกลงมา.." สั่งเสียงนิ่งเรียบแต่กลั้นอารมณ์สุดๆ สะดพกมนตัดใจกดลงมาแต่ไม่ทันไรความไหลลื่นก็ชะหงักลง ช่องทางตอกรัดมากเกินไปเพราะความเจ็บและกลัวคนอื่นจะผ่านมาเห็นของร่างเล็ก

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊า คุณมาร์ค อื้อ” ครางเรียกชื่ออีกคนเมื่อสติหลุดหาย มือหนาจับเข้าที่สะโพกบางทั้งสองข้างแล้วกดลงมาอย่างแรง อกบางแอ่นขึ้นด้วยความเจ็บกระดูกสันหลังโค้งงอจนมาร์คอดไม่ได้ที่จะลูบไปตามแนวสันหลังเพิ่มความกระสันในตัวร่างเล็กตรงหน้าได้มากยิ่งขึ้น

“ขยับ...ขยับสิแบมแบม” มาร์คว่าพลางจับสะโพกของอีกฝ่ายขยับเข้าหาแก่นกายของตนเองช้าๆรอให้อารมณ์ของอีกฝ่ายพุ่งพล่านแบบสุดๆ

“อ๊าาาา อึก อ๊ะ จะ..เจ็บ..จัง” แบมแบมขมวดคิ้วเป็นปมและเหมือนจะร้องไห้ ร่างสูงจึงโน้มตัวเข้าหาแล้วก้มลงไซร้ซอกคอเนียนดูดผิวนุ่มจนเกิดรอยแดงเต็มไปหมด มือหนาเปลี่ยนจากการบังคับด้วยจังหวะช้าเป็นเร็วขึ้น ร่างเล็กสะเทือนไปมาบนร่างสูงอย่างห้ามไม่ได้พาให้รถหรูโยกตามไปด้วย

      มาร์คผละออกจากซอกคอเนียนเมื่อพอใจแล้วก่อนจะปรับเบาะให้เอนนอนลงไป ร่างสูงปล่อยมือจากสะโพกบาง ปรากฏว่าร่างเล็กกำลังขยับเองอย่างรวดเร็วตามจังหวะที่เค้าเคยกำหนดเอาไว้ ภายในรถอบอ้าวเสียจนเหงื่อกาฬไหลรวมกันเต็มเบาหนัง ร่างบางผิวน้ำผึ้งเนียนกำลังมัวเมากับรสเซ็กซ์ที่อีกคนมอบให้ กายบางขยับขึ้นลงตามใจโดยมีมาร์คกำลังจ้องมองอยู่ด้วยสายตาหื่นกระหาย

ผู้ชายบนร่างของเค้าที่กำลังขยับขย่มแก่นกายของเค้าอยู่....เป็นคนไม่ธรรมดาเลยจริงๆ

กลับไปเป็นเด็กดีของพ่อแม่เองนะเออ5555555

CUT NC หลอกครั้งที่ 7

    มือหนากำปลายเสื้อยืดของอีกคนไว้แน่นแล้วถกขึ้น แบมแบมดิ้นแรงขึ้นเรื่อยๆพยายามใช้มือดันอกมาร์คให้ออกไปแต่แรงของเค้ากลับไม่เอื้ออำนวยซักเท่าไหร่ มาร์คเห็นการกระทำของแบมแบมก็ยิ่งโมโหเข้าไปใหญ่จึงเปลี่ยนจากการถกเสื้อมาปลดกางเกงแทน

“นี่มันห้องครัวนะครับคุณมาร์ค...” แบมแบมรู้ตัวดีว่ามาขนาดแล้วคงจะห้ามอะไรอีกฝ่ายไม่ได้แล้วแต่อย่างน้อยถ้าเค้าขอร้องดีๆมาร์คอาจจะใจอ่อนให้เค้าซักครั้งก็ได้

“ชั้นสนหรอ? ถ้าสนชั้นคงไม่ทำแบบนี้หรอก!!” ปากว่ามือถึง กางเกงของแบมแบมหลุดออกจากช่วงล่าง ริมฝีปากของแบมแบมถูกเจ้าตัวกัดจนห้อเลือด ใบหน้าหวนาเบือนหนีไปทางอื่นทันทีเมื่อหมดทางสู้จริงๆ

“ไม่ดิ้นละห๊ะ?ทำไม?อยากแล้วล่ะสิห๊ะ!” เสียงดังของมาร์คอยู่ใกล้เกินไปยิ่งแบมแบมเอียงหน้าให้มันก็ทำให้เสียงเข้าโสตประสาทได้มากขึ้นจนแสบแก้วหูไปหมด

“เอ่อ..ลืมไป...เพราะนายมันเป็นคนง่ายๆนี่นะแบมแบม”

“คุณเองมันก็คนมีแค่หูไว้ฟังแต่ไม่สติไว้คิดเหมือนกัน...” ตากลมมองขว้างให้กับร่างสูง มาร์คตัวสั่นด้วยความโกรธเป็นเท่าตัวใบหน้านิ่งจนแบมแบมเดาไม่ออกว่ามาร์คโกรธขนาดไหน แขนแกร่งช้อนตัวร่างเล็กให้นั่งบนเค้าท์เตอร์บังคับจับขาเรียวเปล่าเปลือยให้เกี่ยวเอวของตนก่อนจะใช้มือบีบเข้ากับปลายคางแล้วกระชากใบหน้าหวานให้หันมาสบตาตรงๆ มาร์คก้มหน้าลงจนหน้าผากมนชนกับหน้าผากของแบมแบม ตากลมสั่นไหวหายใจไม่ทั่วท้องพอมองอีกคนกลับใจก็เต้นรัวจนเจ็บหน้าไปหมด

“คุณมาร์ค...กำลังเข้าใจแบมผิด” ไม่รู้จะบอกยังไงแล้ว ทำไมมาร์คไม่ฟังเค้าบ้างนะ?....

     เหมือนคำพูดของแบมแบมไม่ได้เข้าหูมาร์คเลยซักนิด พอร่างเล็กพูดจบมาร์คก็กดจูบลงทันที ขยี้ริมฝีปากอย่างรุนแรงจนเลือดซิบกันทั้งคู่ ลิ้นหนาไล่ต้อนอย่างรวดเร็วจนช่วงการหายใจของแบมแบมติดขัดเหมือนจะหายใจไม่ออก

“ฮึก!...อื้อออ!” แบมแบมส่ายหน้าพยายามถอนจูบแต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ยอมง่ายกลับบดเบียดกายเข้าหามากยิ่งกว่าเดิม

     มาร์คถอนจูบแล้วใช้มือกระชากผมนุ่มจากด้านหลังบังคับให้ใบหน้าหวานเงยขึ้นก่อนจะก้มลงกัดเข้าที่ซอกคอขาวจนเกิดรอยแผลทะลอก แบมแบมรู้สึกเจ็บจนร้องไห้ออกมาร่างสูงลงแรงกัดมากยิ่งขึ้นเหมือนจะกัดจนกว่าคอร่างเล็กจะขาดเสียให้ได้

“เอารอยไปฝากไอ้มู่หลานด้วยนะเผื่อมันอยากดูมากกว่าได้เค้ก” มาร์คยิ้มมุมให้แบมแบมที่พยายามกลั้นสะอึกจากการร้องไห้ก่อนจะจับร่างเล็กที่นั่งอยู่กับเค้าท์เตอร์กระชากมาจนตัวลอยแล้วผลักให้ร่างเล็กนอนลงกับโต๊ะตัวใหญ่ที่เคยใช้ทำเค้กทั้งๆที่บนโต๊ะยังมีแป้งและผงต่างๆเลอะอยู่มากมายแต่ร่างสูงก็ไม่สนใจ แทรกตัวไปหว่างขาเรียวแล้วกับอ้าก่อนอย่างแรงจนแบมแบมกระตุกตัวเพราะความเจ็บมีข้อพับขา

     มือหนาสอดไปลูบคลำขอบบ็อกเซอร์ตัวสั้นแล้วค่อยๆดึงขอบลง ตากลมหลับพร้อมกับปล่อยน้ำตาไม่อยากรับรู้เลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ไป  บ็อกเซอร์ถูกล่นลงไปตามเรียวขาแล้วหยุดที่หัวเข่า มือหนาปลดปราการชิ้นสุดท้ายของร่างเล็กเสร็จก็กลับมาปลดกางเกงของตัวเองออกต่อ ความเงียบก่อตัวขึ้นจนน่าอึดอัดสำหรับแบมแบมแต่กลับถูกทำลายลงด้วยฝีมือมาร์ค

“อ๊ะ!!...” เสียงครางด้วยความเจ็บปวดดังขึ้นมาเพราะมาร์คแทรกตัวเข้ามาโดยไม่บอกกล่าวเหมือนกับเซ็กซ์ในครั้งแรกของเค้าทั้งสองคนแต่คราวนี้มันพรวดพราดเข้าไม่ใช่ค่อยๆเข้าเหมือนกับคราวที่แล้ว ถึงจะเจ็บเหมือนกันแต่ครั้งนี้มันกลับเจ็บปวดไปทั่วช่วงล่างเลยจริงๆ

“โอ๊ย..ขะ..คุณมาร์ค...อย่าพึ่ง...อย่าพึ่งขยับ..อ๊ะ” แบมแบมร้องห้ามแต่สะโพกหนากลับกระแทกเข้าหาช่องทางของเค้ารุนแรงขึ้นเรื่อยๆ มันไม่ได้มีความกระสันเสียวเลยมันมีแต่ความเจ็บปวดไปหมด แบมแบมร้องไห้หนักขึ้นเรื่อยๆจนมีแต่เสียงร้องไห้แทนเสียงคราง

     มาร์คกัดปากแน่นแล้วยืดตัวขึ้นเต็มความสูงมือข้างหนึ่งยกขึ้นมาปลดกระดุมเสื้อตนไปสองสามเม็ดจนเห็นแผงอกหนาส่วนมืออีกข้างที่ว่างก็ตะปบเข้าที่สะโพกกลมแล้วบีบขย้ำอย่างรุนแรง สะโพกของเค้าก็ยังทำหน้าที่ได้ดีไม่ขาดตกบกพร่อง แบมแบมเกร็งหนักจนมาร์คร้องซี๊ดเพราะช่องทางที่บีบรัดแก่นกายของเค้ามากเกินไปแต่ร่างสูงก็ไม่ได้มีความคิดจะหยุดแล้วปลอบโลนอีกคนให้หายเกร็ง เค้าไม่จำเป็นจะต้องไปสนใจว่าแบมแบมจะเจ็บหรือไม่เพราะเค้าเองก็ไม่ได้สนใจมาตั้งแต่แรกแล้ว

“อื้ออออ..อ๊ะ อ๊า!” แบมแบมร้องครางเมื่อโดนเข้าที่จุดกระสันของตน กายบางกระตุกเล็กแล้วขมวดติ้วเข้าหากัน ทั้งความเจ็บและเสียวตีกันไปมาแบบนี้จนรู้สึกจุกๆที่ท้องน้อยเข้า

     มาร์ครับรู้ได้ทันทีว่าโดนเข้าถูกจุดจึงบดเบียดสะโพกเข้าอย่างบ้าคลั่งสิ่งที่อัดอั้นไว้ใกล้จะสำเร็จ ใบหน้าคมมีเหงื่อไหลด้วยความร้อน ส่วนใบหวานมีทั้งเหงื่อทั้งคราบผงต่างๆบนโต๊ะและคราบน้ำตาเต็มไปหมด สภาพของแบมแบมเรียกได้เลยว่าเละเทะไปทั้งตัวแม้กายท่อนบนยังมีเสื้อยืดอยู่

“อึก อืมม..” มาร์คครางเสียงต่ำในลำคอเมื่อปลดปล่อยเข้าไปในตัวของแบมแบมแล้ว ร่างสูงถอดถอนแก่นกายออกแล้วแต่งกายให้เรียบร้อยเหมือนเดิมพลางมองร่างเล็กที่นอนชันขาอยู่ยนโต๊ะ มือหนาติดกระดุมที่แขนเสื้อเชิ้ตของตัวเองเสร็จแล้วก็เดินมาก้มกระซิบใส่ใบหูร่างบางที่ยังนอนน้ำตาไหลอยู่

“รีบๆแต่งตัวซะแต่ถ้าอยากปลดปล่อยให้เองบ้างก็ไปหาไอ้มู่หลานทั้งๆสภาพอย่างนี้ก็ได้นะ...มันคงพร้อมรอนายอยู่”

คำพูดดูถูกของมาร์คทำให้แบมแบมยิ่งเจ็บปวดใจ...อะไรกันนะผู้ชายคนนี้....ทำไมถึงไม่มีความเป็นคนอยู่ในตัวเลยซักนิด!!!

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

กลับไปอ่านนะเด็กดี>>>>>>http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1369974&chapter=8

CUT NC หลอก ครั้งที่ 5

            ลิ้นแลกลิ้นกันอย่างมัวเมา จินยองร้องครางอย่างพอใจอยู่ในลำคอ เจบีจับชายเสื้อของร่างบางเลิกขึ้นแต่กลับถูกจินยองห้ามไว้ก่อน

“ไปทำที่อื่นได้มั๊ย ตรงนี้โต๊ะกินข้าวนะ” จินยองพูด เจบีก็ไม่ขัด เค้าอุ้มร่างบางในท่าเจ้าหญิงก่อนจะไปวางที่โซฟาในห้องนั่งเล่นแล้วขึ้นคร่อมจินยองไว้

     ใบหน้าคมมองภรรยาด้วยสายตาอ่อนโยนก่อนจะประกบจูบอีกครั้ง จินยองตอบรับจูบจากอีกฝ่ายด้วยการเอียงคอปรับองศาให้เหมาะก่อนที่จะมือหนาจะเลิกเสื้อของจินยองอีกครั้งจนเสื้อตัวบางหลุดออกจากตัวเจ้าของไป เจบีเองก็ถอดเสื้อตัวเองเช่นกันจินยองจึงช่วยอีกคนถอดกางเกงออกก่อนจะถอดของตัวเองตามจนสุดท้ายร่างของทั้งสองก็เปลือยเปล่าอยู่บนโซฟา

     จมูกโด่งสูดดมความหอมจากซอกคอขาวอย่างหื่นกระหายลิ้นหนากวาดเลียไปทุกตารางนิ้ว จินยองกัดปากพลางหลับตาลง มือเรียวกดหัวของคนบนร่างให้ลงมาอีกจนเจบีเปลี่ยนจากไล่เลียมาดูดดุนซอกคอจินยองแทน

“อื้อ..อ๊ะ..อืมม” เสียงครางอยู่เพียงข้างใบหู เจบีให้มือทั้งสองข้างขึ้นมาเคล้าคลึงยอดอกที่ชูชันของร่างบาง บีบนวดไปไปมาจนอกขาวแอ่นขึ้นแทบจะติดกับอกกว้างของเจบี

“อ๊าาา...อ๊ะ” ความเสียวแล่นมาทุกสัมผัสเจบีละจากคอขาวมาเป็นแอ่งสะดือแทน มือก็ยังคงปรนเปรอยอดอกให้อีกฝ่ายอยู่ ลิ้นหนาแยงเข้าไปในแอ่งเล็กหน้าท้องแบนหดเกร็งเพราะความเสียวคิ้วได้รูปบนใบหน้าหวานขมวดเข้าหากันเพราะความปั่นป่วนที่ท้องน้อย

     มือหนาปล่อยจากยอดอกแล้วเปลี่ยนมาวนไปมาที่ช่องทางด้านหลังของจินยองแทน นิ้วชี้ไล่วนตรงปาทางจนจินยองกระตุกตัวด้วยความเสียว

อยากให้เจบีสอดใส่....อยากได้เจบี....อยากให้เจบีครอบครองเค้าเพียงคนเดียว

“เจบี..อ๊ะ..อ๊ะ..สะ..ใส่เข้าเถอะนะ” จินยองกัดปากเย้ายวนพร้อมกับแยกขากว้างมากขึ้น เจบีถอนหายใจยาวเมื่อภาพตรงหน้าแทบทำเค้าละลายเสียให้ได้

นานๆทีจินยองจะยั่วเค้าขนาดนี้....ใครจะไปทนได้

“อ๊ะ!!...งื้อ..ซี๊ดดด..” จินยองครางลั่นเมื่อนิ้วเรียวสองนิ้วถูกสอดใส่เข้ามาในกาย ร่างบางหอบถี่น้ำตาซึม เจบีกัดปากกลั้นอารมณ์ไว้ ตาคมจ้องช่องทางของจินยองที่ตอดรัดนิ้วเรียวของเค้าแน่น ลมหายใจเริ่มไม่สม่ำเสมอเมื่อสะโพกบางขยับตัวขึ้นลงเป็นจังหวะโดยมีนิ้วเค้าอยู่ในช่องทาง

ให้ตายเถอะจินยอง...นายกำลังยั่วแบบสุดๆแล้ว!!

     นิ้วเรียวถอดออกไปก่อนที่จะมีอะไรที่ใหญ่กว่าเข้ามาแทนจินยองแยกขากว้างออกอีกครั้ง มือเรียวจิกเข้ากับโซฟาจนแทบจะฉีกเมื่อแก่นกายร้อนของเจบีกำลังดันตัวเข้ามา

“อื้อออ..อ๊ะ..อ๊า”

“อืม..ซี๊ดดด” เจบีสูดปากเพราะความแน่นก่อนที่มือหนาจะยกสะโพกบางให้สูงขึ้นกดแก่นกายจนมิดโคนในคราเดียว

“อ๊ะ!!!” จินยองครางลั่น น้ำตาไหลหนองแก้มทันทีแล้วเงยหน้ามองสะโพกของตนเองที่ถูกยกขึ้นจนเห็นเด่นชัดกว่าเจบีกำลังอยู่ในร่างกายของตน

“จินยองอ่า...ทำไมวันนี้ขี้ยั่วจัง..ซี๊ดด”

ก็เพราะหึงเจบีนั่นแหละ....ไม่อยากให้เจบีคิดถึงใคร..นอกจากเค้า!!

     จินยองได้แต่ยิ้มหวานหยดให้กับสามีก่อนจะลุกขึ้นดันให้อีกคนนอนลงแล้วตัวเองขึ้นคร่อมแทน เจบีร้องครางต่ำเมื่อจินยองที่กำลงนั่งอยู่บนตัวเค้าขยับสะโพกโยกไปมาช้าๆ ร่างบางบิดตัวไปมาแล้วเม้มปากด้วยความเจ็บปนเสียวก่อนจะเริ่มชินขึ้นเรื่อยๆแล้วก็ค่อยๆเปลี่ยนจากจังหวะช้าแปรผันเป็นเร็วขึ้นๆตามอารมณ์ที่กำลังปะทุ

“อ๊ะ..อ๊ะ..อ๊ะ..อ๊า..อึ๊” จินยองครางไม่เป็นภาษา นานๆทีจะเป็นฝ่ายคุมเกมส์ ท่านี้ทำให้แก่นกายของเจบีเข้าได้ลึกกว่าปรกติมันเลยทำให้จินยองเสียวกระสั่นมากกว่าเดิมหลายเท่า

     เจบีมองภาพที่จินยองกำลังขย่มตัวไปมาบนร่างแกร่งของตนแล้วก็อดสวนขึ้นไปไม่ได้ มือหนาจับเข้าที่สะโพกบางแล้วเร่งจังหวะจากที่เร็วอยู่แล้วให้เร็วและแรงกว่าเดิม จินยองถึงกับครางไม่ออกความเสียวตีกันไม่รู้จะครางออกมาอย่างไร มือเรียวเลยจับที่แก่นกายเล็กของตนเองแล้วค่อยๆชักรูดไปตามจังหวะ เจบีถึงกับตาค้าง

เซ็กซ์ในวันนี้เจบีจะจำไปจนวันตาย ตั้งแต่แต่งงานกันมาก็มีวันนี้แหละที่จินยองทำอะไรๆแบบนี้ให้ดู

“อึ๊..อ๊ะ...อ่ะ..อ๊า..เจบี...เจบี..อ๊า!!” จนสุดทางของจินยองเมื่อถึงจุดหมายปลายอารมณ์ น้ำสีขาวขุ่นเปรอะหน้าท้องแกร่งที่มีมัดกล้าม สะโพกบางขยับอ้อยอิ่งจนร่างสูงต้องจับให้จินยองมาอยู่ด้านล่างและตนขึ้นคร่อมอีกครั้ง

“ไม่เข้าใจว่าทำไมภรรยาคนสวยชอบเสร็จก่อนทุกที”

“แล้วเมื่อไหร่สามีขี้หื่นจะเสร็จล่ะครับ?”

“ก็คงประมาณ.......ใกล้เช้าล่ะมั่ง” เจบียิ้มมุมปากแล้วก้มลงจูบดูดดื่มจินยองอีกแล้วถอนจูบออก ภรรยาคนสวยอมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะกัดปากแล้วหลับตาเพราะสะโพกหนาเริ่มขยับสานต่อจากเมื่อสักครู่

ก็คงเป็นไปตามที่เจบีบอกนั่นแหละ....กว่าจะเสร็จก็เกือบเช้า

กลับไปอ่านนะเด็กดี>>>>>>>>>>>>>http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1369974&chapter=6